Noordkaap



Alvorens er een eind aan te breien hebben we ook nog even halt gehouden in de prachtige B&B
“The African Queen”, gerunt door Bram, Margot en de kleine Julian. We proefden nog wat lekkere wijn in Constantia, gingen uit eten in Kitima at the Kronendal (in Houtbay), een heel ferm aziatisch restaurant en absolute aanrader met stip! Voor het eerst sinds lang kregen we verse “pistoleetjes” en croissants voorgeschoteld, yoghurt met verse stukjes fruit, een potje Nutela chocopasta, beregoed.
Om de tijd te doden stopten we aan “the waterfront” in Kaapstad, een gezellige buurt met vooral veel souveniershops en restaurants. We deden er een rondvaart in de haven en kregen vooral een zeer grappige uitleg van de lokale gids. De vlucht naar Heathrow verliep rustig maar in London werden het nog een lange vijf uren wachten op de aansluiting naar Brussel. Enkele uren vroeger vertrekken was ook nog mogelijk mits een opleg van €150 per persoon maar dat vonden wij net iets van het goede teveel…
Uiteindelijk zijn we in de namiddag dan toch in ons huuzekotje beland en zat deze reis er definitief op.
We mogen terugkijken op een zeer geslaagde reis en zijn vast van plan om er nog eens terug te keren.
Uw commentator was Philip.

Montagu – Paarl – Kaapstad

09/05/11 Op weg naar Montagu langs de route 62 kwamen we weer toffe panorama’s tegen. Ook is dit de streek van de ostrich farms (de struisvogelboederijen). Van achter de omheining kon ik die beesten gemakkelijk fotograferen maar ik zie mezelf er niet middenin lopen (met mijn vogelfobie…). En passant deden we de Cango caves aan. Deze grotten waren een bezoekje zeker waard en kunnen concurreren met de befaamde onderaardse hallen in Slovenië. Ons groepje bestond uit een man of tien. Wel leuk zo buiten het seizoen, je hebt nergens die enorme toeristische mensenmassa waar wij geweldig lak aan hebben…
In Montagu aangekomen – voor ons het zoveelste slaapstadje want alles leek wat doods – vonden we op het platteland een leuke cottage temidden een “fruitfarm”. De vrouw des huizes had haar roots in Oostenrijk en bleek hier nu pruimen te kweken. Achfijn wij hadden alvast een haar mooi optrekje weten te boeken via internet, daags voordien. Het weer was weer fantastisch en de avond nodigde uit voor een braai.
We genoten van de kippeboutjes, steak en worstjes, wat verse groentjes, broodjes, een goed glas wijn en van de immense stilte. Hier hoor je geen sirenes, geraas van auto’s in de verte of wat dan ook. Alleen krekels en vreemde vogelgeluiden hebben toestemming voor nachtlawaai.

Van Montagu gingen we naar Paarl in de wijnstreek, nabij Franschoek en Stellenbosch.
We waren er te gast bij een belgisch gezin die er een heuse wijngaard op na hield. Mathis heeft zich eindelijk nog eens kunnen uitleven. Hij speelde er met de twee zoontjes Simon en Joppe weliswaar een paar jaren ouder maar om een kamp te maken speelde dit geen rol. We ontmoetten er nog een belgisch koppel op doorreis. Bleek dat we op hetzelfde vliegtuig zaten in de heenreis. s’Avonds kregen we nog een rondleiding van de wijnmaker himself (annex proeverij, uiteraard) daarna zijn we samen uit eten geweest en hebben we onze Afrika-ervaringen wat uitgewisseld. Zij deden immers ook Jo’burg – Kaapstad maar hadden her en der wel andere haltes gemaakt.
Met Erik & Liesbeth maakten we een afspraak om in oktober wat “Mooi Blij wijn (want zo heet hun product) af te halen in België ter gelegenheid van een jaarlijkse promo-sfeerdag. Wij zullen er alvast bij zijn om een paar kistjes in te laden. We hebben de juiste bottles soldaat gemaakt en weten intussen wat goed is…

Vandaag donderdag 12 mei konden we weeral genieten van een zonovergoten dag en ditmaal te CapeTown ofte Kaapstad. We zochten eerst onze accommodatie die we via gps direct vonden. Deze morgen zijn we de Tafelberg opgeweest met de kabellift. Eens boven maakten we nog een lokaal wandelingetje. Je hebt er een schitterend overzicht van de stad en van Cape Point, zijnde het meest zuidelijke punt van dit continent. Na de afdaling besloten we te picknicken op het strand, kwestie om het een beetje morantisch te houden. In de namiddag zagen we ook nog de pinguïns in Boulders Beach, een prachtige setting waar je deze diertjes geheel close up kunt fotograferen. Gezien we niet ver meer van Cape Point zaten besloten we het er nog op te wagen en tot daar te rijden. We geraakten nog tijdig in het park, weeral betalen dus en hadden het allerlaatste treintje naar boven. Naar beneden moest met de voettram gebeuren… en voor zessen (pm) moesten we opnieuw uit het park zijn op straffe van 500 Rand. Het was een beetje speedtempo bezoek maar dat scheelt niet veel van een doorgaans Philip / Kelly “pass by”. Wij zijn niet de treuzelaars die ellenlang ieder uithoekje moeten inspecteren maar eerder een algemene indruk met ons meenemen. Daardoor zien we op één dag dus dubbel zoveel als een modaal toerist. Om de dag lekker af te ronden zagen we een Phat Thaï nog wel zitten (Kelly’s lievelingsgerecht bij de Thaï). Nog slechts een paar dagen resten ons op deze trip. Morgen gaan we Cape Town in en zien we wel wat deze metropool ons brengt. O ja, op 18 mei zijn er hier nationale verkiezingen. Wedden dat deze multiculturele gemeenschap in een mum van tijd een nieuwe regering op poten zet!!! Stof tot nadenken wat hier allemaal kan en in België kon…

Vandaag vrijdag 13 mei; gans de dag onder de nevel. Gelukkig hebben wij gisteren de tafelberg en de Kaap bezocht want vandaag waren deze volkomen onzichtbaar. We spendeerden de dag aan “the Waterfront” en in het centrum van de stad (hetgeen ons totaal niet kon bekoren). Eigenlijk was een tweede dag CapeTown, voor ons welteverstaan, er een dag teveel aan… Buiten de gebruikelijke winkels, boetiekjes, souvenirshops, restaurants, bars, e.d. een grootstad eigen, is er verder niets aan. Geef ons maar het rurale, de buitenwereld, de beesten, het echte Afrika!!! Hopelijk krijgen we nog iets deftigs te zien voor onze laatste dagen.

Sorry, de server weigert weeral de foto’s te publiceren. Komt het door ‘Blogspot’ van Google of door afrikaanse invloeden, wie zal het zeggen.
De volgende keer kom ik op met een eigen website zoveel is zeker. Geen miserie meer want zo hebben jullie er ook niet veel aan, toch?

Oudtshoorn 08 mei 2011

Eergisteren is het s’avonds beginnen regenen, zonder ophouden de hele nacht en jawel nog eens de daaropvolgende dag. Leuk is anders. Het riviertje naast ons huisje veranderde al gauw in een watermassa die de voorziene afvoerbuizen naar zee niet meer konden slikken. Gevolg, het enige baantje voor de deur helemaal overstroomt. Heb er dan maar vlug de wagen door gereden en deze veiliger geparkeerd, in afwachting van erger. Gelukkig was dit de eerste natte dag op onze reis die we met een paar spelletjes ook hebben kunnen invullen.

Vandaag zondag 08/05 zijn we terug vertrokken naar de “West Coast”. We hielden even halt langs een paar olifanten, brunchten in “Plett” (ok Plettenberg Bay) en bezochten in 20′ de waterfront van Knysna (te toeristisch als je het ons vraagt, niet puur, commercieboel!!!).
Onderweg weer een flikje of 7 à 8 tegengekomen, geen pitstops, geen boetes, achfijn!!!
Onderweg komt men ook ander kleinvee tegen…

Dus even de makro van mijn Sony Nex3 uitgetest…

Mits de Trotter (reisboekje voor ingewijden) kwamen we aan op ons huidig adres, een tiental kilometer buiten Oudtshoorn. De voormalige eigenaars – belgen – zijn teruggekeerd naar de heimat. De huidige huisbewaardster, een zuidafrikaanse blanke vrouw, was weeral zeer vriendelijk en uiterst behulpzaam om ons enkele “need to know & nice to know” mee te geven. Na één van die tips gingen we uit eten naar een restaurant van een wildlife park. Het decor ofte de setting was prachtig temidden de natuur, een drinkvijver voor nijlpaarden en inheemse vogelsoorten. We konden onze ogen en oren niet geloven want we betaalden slechts 19, … euro’s voor ons drieën voor: 2 gin tonics, een fles witte chardonnay, een voorgerecht, een gerecht en dessert annex koffie / thee. Een meevaller op deze Moederdag.

Bij deze dus “leve moeder in België en Nederland maar vooral voor ons beider mama’tjes nog veel meer leve leve…!!!!”

Morgen gaan we na het ontbijt nog even een struisvogelboerderij bezoeken. Daarna duiken we de grotten in. Hopelijk zijn we voor de middag klaar want dan gaat het richting Montagu via de befaamde “garden route” N62. We hebben het er elke dag over, wat een reis, wat een land. Dit is een aanrader voor wie veel wil zien en meemaken. Pur Sang!!!

Tsitsikama Storms River – vrijdag 06 mei 2011,Tsitsikama Storm River 06 mei 2011

Deze morgen was het slechts een kort ritje van een uur of twee want alles onder de vijf uren is “nearby” in Zuid-Afrika. Zoals elke dag trouwens ongelooflijk veel politievoertuigen tegengekomen (7) met slechts één doel – kassa, kassa en als het kan nog even in het zwart (sorry voor de woordspeling). Het controlesysteem van die gasten kent voor ons geen geheimen meer want na meer dan 4000km op de teller weet je wel hoe een en ander in elkaar steekt. Rond de noen dus hier aangekomen in een prachtig natuurschoon park van Tsitsikama. Daar grenst het oerwoud direct aan zee. De Wildcoast heeft zijn naam niet gestolen want metershoge golven beuken voortdurend tegen de rotsen. We moesten nog een uurtje of twee wachten vooraleer we ons huisje konden betrekken en maakten dan maar een wandeling op paadjes langs de kust. Op een gegeven moment kregen we hele kolonies otters te zien. Die beestjes lieten zich gewillig fotograferen en zijn zeker niet mensenschuw. Mathis deed alle bijbehorende trappen helemaal alleen en het volstond om hem slechts vijf minuutjes te dragen op het traject van één uur. Dikke duim zou ik zo zeggen!!!

We aten iets op het terras met zicht op de Indische oceaan. Er zijn zoveel indrukken op zo’n korte tijd dat een en ander pas later insijpeld. We hebben ook nog eens het geluk dat het laagseizoen begonnen is. De grote toeristische mensenmassa (mits die hier bestaat) heeft zijn biezen al genomen. Slechts een paar koppeltjes en eenzaten verblijven nog langs deze streep wilde natuur. Ik kan me inbeelden dat een orgasme voor fotoamateurs hier nooit ver weg is.
Vanavond was het nog eens tijd voor een braai van worstjes en kippespiesjes met spek omrold, een “garlic bread” en een slaatje. Een flesje wit / rood van de streek kon ook niet ontbreken. Kelly en Mathis gingen met de kippen op stok, ik wil altijd nog wat ‘bloggen’(ondermeer dit stukje tikken). Uiteraard ga ik pas slapen met een zalig muziekje, de iPod en de oortjes in gereedheid en dan laat ik de triolen en syncopes maar komen… ja ook hier Peter.

Morgen blijven we hier nog een dagje hangen. De lange ritten zijn achter de rug. Vanaf nu gaan we lekker bourgondisch veel genieten. De “garden route” wenkt. Cape Town is ook niet meer zo ver af.
Daarom leven wij…!

Gonubie (East-London) & Bluewater beach (Port Elisabeth)

Gisteren woensdag 4 mei waren we in Gonubie in de buurt van East-London. Daar brachten we de nacht door in een pracht van een B&B. Voor het eerst internet in de kamer al was het met verlaagde signaalsterkte. De gastvrouw was heel vriendelijk en was van plan om volgend jaar Europa te bereizen. Wij gaven heel wat tips mee en zij deed hetzelfde i.v.m. het vervolg van deze reis. We maakten een wandeling langs de kustlijn en volgden een stukje lagune landinwaarts tot de zonsondergang, prachtige setting. Daarna had Mathis zijn zinnen gezet op zijn avondlijke fles melk. Wij dus terug naar onze kamer, fles halen en dan hebben we insgelijks de innerlijke mens versterkt met een “chineesje” (jawel in Zuid-Afrika). We wilden eens iets anders en het heeft ons wel bevallen. Mathis deed ook nog deftig mee en lust maar al te graag een oosterse hap. Na een verkwikkende nachtrust genoten we ook nog eens van een zeer gevarieerd ontbijt met vooral veel fruit, een beetje muziek en zicht op de tuin met zwembad, gewoon zalig.



Vandaag donderdag 5 mei reden we dus tot Bluewater Beach, gewoon een ingeving gezien ik geen zin had om in volle Port Elisabeth te logeren. Blijkt dit een oord te zijn van de “gesettelde” (rijke blanke) zuidafrikanen. Keus te over in de B&B’s die her en der de kustlijn volgen. Wij pikten er één uit. We zijn ook nogal (vrij) vlugge beslissers en het eerste gedacht is meestal het beste. Ook hier vonden wij onze gading. 62€ + ontbijt voor een mooie kamer met badkamer, tv, koelkast, internet, zwembad, uitweg naar het strand, enz. We besloten om nog even in de branding van de Indische Oceaan te stoeien. De golven waren geweldig en het water lekker. Eens eruit koelt men hier niet onmiddelijk af zoals bij ons maar blijft het zowat zwoel. Mathis kon zich amuseren met het zoeken van allerhande schelpjes en dan hoor je hem uiteraard niet meer…

We haalden nog wat te eten in een grote Super Spar (vind men overal in Zuid-Afirka). Op de kamer aten we een wrap met tonijn en een slaatje. Een frisse dressing krikte de smaak nog wat op. We zetten een wit wijntje koud en keken terwijl voor het eerst naar het journaal op BVN. Blijkbaar hebben we TV niet gemist want niets kon ons eigenlijk boeien op de kijkbuis. Morgen trekken we naar het Tsitsikamma National Park waar we een dag of twee blijven, “back to nature”. We gaan er dolfijnen en otters spotten, s’avonds een lekker braai(bbq) houden en de rest komt gewoon op ons af. De dagen gaan ook hier open en dicht en altijd te vlug voorbij eens je op vakantie bent. Gelukkig hebben we nog mooie vooruitzichten. Steeds meer en meer komt de conclusie dat we met onze ruime drie weken reistijd net genoeg hebben om iets van dit land te kunnen zien. Morgen gezond weer op!!!

Underberg – Sanipass

Vandaag dus de Sanipass als excursie op het programma gehad en het was echt wel de moeite.
Zonder 4X4 zou het niemand lukken en is het ook verboden, hetgeen ook kenbaar wordt gemaakt door grote borden langs de weg (of wat daarvan moet doorgaan). We reden met onze gids / chauffeur Vivian toch wel een uurtje of twee naar de top voor een klimmetje van 20 km.
Her en der werd even halt gehouden voor een panoramische pitstop. Tot helemaal boven spraken we nog over Zuid-Afrika, op de top zelf begon Lesotho. In een kramiekig stulpje werd onze internationale pass nog even gestempeld en we konden een naar keuze middagmaal nuttigen in de hoogste bar van Africa. De burger heeft gesmaakt, de frietjes die je er bij zowat elke maaltijd bij geserveerd krijgt… nou daar is nog veel werk aan. Met een gevulde maag van 2875m naar 1300m dalen, voor nog eens anderhalf uur over meer rots dan weg is echt geen senicure. We kwamen nog mooi op tijd terug om in een internet café ons ding te doen maar plots viel de verbinding weg en het beloofde opstarten van de router bleek uren te duren i.p.v. “a few minutes”. Dus het posten van tekst of foto’s ondervindt momenteel wat vertraging waarvoor onze excuuses (uitspraak geleend van de NMBS).
Intussen werd onze was gedaan door de vrouw des huizes (lees haar locale hulp). We bedankten haar voor de goede zorgen en kregen nog wat tips voor het vervolg. Morgen rijden we richting East-London door het “homeland” van de zwarte bevolking (Transkije) en door het geboortedorp van Mandela (Nelson voor de vrienden). Het wordt een lange rit van een uur of zes maar in deze regio houden we beter geen halt… “intell indicates”.
Voor het slapen nog wat chocoladetaart met slagroom gegeten, Kelly een apple crumble en Mathis een aardbeien milkshake in “the Lemon Tree”. In de meest afgelegen dorpjes vindt men soms de lekkerste dingen, een knotsgek land… waar de factor “tijd” bij de autochtone bevolking NIET en ik herhaal NIET bestaat. Zo krijg je die mensen nooit vooruit en zijzelf ook niet, het zit in de genen gebakken, als eeuwen lang blijkbaar. Gelukkig hebben ze het toerisme nog!!!

Underberg-Kwazulu Natal

Vandaag maandag 02 mei 2011 is opnieuw een schitterende dag met open blauwe hemel en zomers warme temperaturen. De dag van de arbeid is aan ons voorbij gegaan; hoe kan het ook anders op vakantie! Gisteren hadden we het lumineuse idee om in een backpackers lodge te slapen à rato van 100 “kromme” (ofte Rand=10€) per persoon. Mathis was gratis. Meestal als ze zijn leeftijd vragen geven we hem zelf een mooie 2 ½ tot 3 jaar, hoewel hij er in juli vier wordt. Daardoor geniet hij dus meestal van het gratis tarief. s’Avonds weeral lekker gegeten in een visrestaurant Ocean Basket met calamares, gamba’s, half om half frietjes & rijst, feta slaatje erbij en uiteraard een flesje afrikaanse sauvignon blanc. Met drank en al voor het ronde bedrag van 27€ waren we voor ons gedrieën gediend, prikkie… En dan lekker tukje doen in het backpackers geval, dat dacht je maar. Toen we aankwamen hielden een paar jongelui er hun lokaal Rock Werchter festival. Wat wil je, geen enkele controle, drank in overvloed, idem dito voor de joints…”no limits (great scotch).
Wij dus geen oog dicht gedaan. Het was ook het moment niet om van mijn neus te gaan maken vanwege geen achterban. Gelukkig kreeg een van die kerels pijn in zijn maag vanwege een verkeerde cocktail veronderstel ik en liep het feestje op zijn eind met de laatste song uit de luidsprekers die zich eindeloos in de “repeat” stand bevond. Ja ja, jonge gasten op stap met de rugzak, vader en moeder gaan wel betalen en in het buitenland de veredelde junk uithangen. Voor ons hoeft geen “backpackers-tuig-van-de-richel-gedoe” meer, klaar…
Deze morgen uit noodzaak opgestaan met de vogeltjes, heeeeeeeeeeel vroeg dus, nog even tanken en dan maar besloten om Durban over te slaan vanwege onveilig en helemaal niets te beleven naar onze normen. Echter kozen we om onze bollide naar Underberg te sturen waar we kort na de noen zijn aangekomen in een leuke B&B. We werden er goed ontvangen door de vrouw des huizes, een nederlandse dame die hier al woont sinds 1946. Morgen wordt onze was gedaan en zijn wij de ganse dag op stap naar de Sanipass en omgeving. Wordt vervolgd dus. We blijven dus twee dagen hangen vermits wat voorsprong op ons schema (die we eigenlijk niet hebben). En driewerf hoera! Deze maal geen snelheidsboete maar wel verschrikkelijk veel controle. Toch vier tot vijf keer per honderd km. Het is zaaks om stevig op de rem te duwen en geen kilometer teveel te rijden telkens je een snelheidsbord tegenkomt. Wij hebben onze les wel geleerd. Mathis weeral superflink in de wagen. Hij doet nu een zeilerslaapje en wij gaan dit posten op de blog. Adios amigos.

Sodwana Bay

Na een rit van 562km en 6 uren 45 minuten kwamen we aan in Sodwana Bay.
Gelukkig had Mathis een heel stuk daarvan geslapen zodus voor hem viel een en ander nogal mee.
Mijn gedacht zijn ze net een paar jaar telaat begonnen met het herstellen van de wegen want heel veel stukken op dit trajekt lagen er echt erbarmelijk bij. Vandaar ook dat slechts een paar nietwieten zoals ik niet met een pick-up ofte 4×4 rijden. Nooit gedacht dat ik of beter de wagen het eind van de dag hing halen. Het begon ook al donker te worden en stoppen voor zonsondergang was geen optie gezien in niemandsland het net iets te gevaarlijk is tussen dit manchette-volk. Doorrijden was dus de boodschap en dat liep behoorlijk goed af. We vonden al gauw onze accomodatie, een houten hutje met 4 bedjes, douche en wc en vooral elektriciteit… Gelukkig was er ook nog een resto annex bar en konden we nog iets warms achterover slaan. Het moet gezegd, de lokale bevolking is niet van de raptste. Geduld is hier dus zeker een mooie gave.
De volgende morgen verkasten we in dezelfde plaats iets verderop om er een dagje strand van te maken. Zo had vooral Mathis er ook iets aan want het moet gezegd: hij doet het “baie goed” zoals ze het hier plegen te noemen. Een duikje mocht ook niet op het palmares ontbreken en dat is dan ook gebeurd. Ben met een zodiac 2 mijl uit de kust op een rif gaan plonsen, slechts 13m diep maar heel mooi, wel enorme stroming.
Verder zijn we zelf gelukkig om nog eens iets op het net te plaatsen want dit is niet overal mogelijk of even gemakkelijk. Daarom plaats ik hierbij nog vlug wat foto’s als het lukt…
Momenteel verblijven we in St-Lucia in een backpackers ding. Heel rudimentair maar wat wil je voor 100 Rand / persoon ofte tien eurookes.
We hebben alvast nijlpaarden en krokodillen gespot bij een rondvaart met een bootje, indrukwekkend…
Daarna nog wat op het strand gekuierd en straks wat ‘seefood’ eten.
Hopelijk tot gauw.

De kop is eraf

Brussel-London-Jo’burg-Punda Maria

Eindelijk! We kunnen starten met onze blog. Eindelijk terug in de bewoonde wereld mèt internet…
We zijn dus via London Heathrow en na een vlucht van bijna 12 uren geland in Johannesburg, hier kortweg Joburg genoemd. We pikten er onze huurauto op bij Hertz en kregen er een mooie kaartenmap bij. Eerste grote aanpassing was het links rijden met het stuur aan de rechterkant, versnelling schakelen met links… Al bij al heel vlot op de autoweg geraakt en onze trektocht kon nu voorgoed beginnen.
We reden in één ruk naar Punda Maria in het noorden van het Kruger kamp via merendeels provinciale wegen vanwege weinig autostrade in deze regio. Terplaatse hebben we onze eigen “game drive” verzorgd, ’t is te zeggen met eigen wagen. Het viel op dat we zowat het kleinste wagentje van Afrika onder onze kont hadden… een 0,4×0,4 Chevrolet Spark maar het brengt ons wel door berg & dal naar overal. Het Kruger Park is zowat de grootte van Nederland en huisvest zowat alle “wildlife” die je je maar kunt indenken. Het is dan ook verboden om eens buiten de “gates” uit de wagen te stappen (zelfs met lekke band moet men wachten op hulp). Wij waren voor een keer de “lucky ones” en zagen op onze rondritten giraffen, olifanten, zebra’s, koedoe’s, elanden en allerhande vreemde bokken en herten.
Deze keer niet achter draad zoo-gewijs maar in hun natuurlijke habitat op meters afstand. Onwijs vet! (om eens een nederlandse uitdrukking te gebruiken).
In Punda Maria camp sliepen we in een safari tent. Loopbruggetje, openlucht keuken, mooie slaapkamer in tropisch hardhout, douche en toilet alles geïntegreerd in een prachtig kader.. het oerwoud. We zouden er een “wildcard” nemen voor ons gedriën maar we hadden problemen om geld van de pinautomaat te halen alhoewel onze kaarten voor Zuid-Afrika gecleared waren. Dus gingen we daags nadien cash betalen. Dit lukte echter weer niet. Aan de uitgangspoort deden we alsof we onze “permit”(toelating na het uitchecken) weggegooid hadden met het restafval. De ranger keek wel eens bedenkelijk, liet ons alsnog door en wij staken zo maar eventjes 110€ toeristentaks in onze zak. Op naar Pretoriuskop, verblijf 2 in het Kruger National Park.

Pretoriuskop, Kruger National Park

Na een rit van 370 km, een oponthoud van anderhalf uur door een snelheidsboete (20€) en nog een tweede politiecontrole verderop, kwamen we eindelijk aan in Numbi Gate. Dit is een van de vele ingangen van het KNP. Eens in het park was het nog 9 km rijden tot aan onze “roudaval” (ronde hut). Dit is een echt basic bedoening met slechts een fan aan het plafond, twee lampjes, een lavabo met koud water, een rekje aan de muur en twee bedjes. Dit moet voor ons ook kunnen want meer heeft een mens echt niet nodig. Buiten stond voor elk hutje de gebruikelijke braai (bbq) en ik kan jullie zeggen… er wordt wat door het vuur gehaald, amai nog nie. Verder waren er in het kamp overal voorzieningen om te koken en te douchen. Er was ook nog een klein warenhuisje, een restaurant (met trage bediening weliswaar) en een “naftepompe” (benzinnestation voor onze nederlandse lezers).
In Pretoriuskop deden zowel Kelly als mezelf apart een game drive mee gezien Mathis niet mee mocht vanwege jonger dan zes. Kelly koos een “sunrise drive”, ik nam deel aan de “sunset game”. Gezamenlijk zagen we veel gevolgelte waaronder allerhande uilen, een rhinocerus, olifanten, hiëna’s, e.a. wild. Na vier dagen Tarzan & Jane te hebben uitgehangen hadden we het wel een beetje gezien.
Het landschap met zijn wisselende vegetatie, de warmte en de dierengeluiden inherent aan dit toneel zullen voor altijd in ons geheugen gegrift blijven. (Niet te lyrisch…?).

Nelspruit

Vandaag onze intrek genomen in een rustieke b&b “Blue Grass Nest” genaamd. Het is een super beveiligd optrekje in een super beveiligd kwartier gezien alles met traliewerk is omheind. De “crime rate” is blijkbaar een maatstaf om de veiligheid van de steden aan te duiden. De welgestelde bevolking (lees meestal de blanken) laten daarom niets aan het toeval over om zich in ware burchten te beveiligen tegen allerhande ongure praktijken. Gelukkig nog niets in die aard gezien. Laten we het daar maar bij houden zeker… Hier beneden is er een zwembadje met een tuintje als annex, braai en balkon rond de kamers. Deze avond zijn we wat zeevruchten gaan eten in stad, heel lekker voor een appel en een ei. Toppie. Nu gaan we nog wat relaxen met een glaasje (flesje) wijn. Morgen gaan we na het ontbijt op uitstap naar Bourke’s Potholes (geweldige rotsformaties) en de Three Roundavals.

Nog twee weken…

Nu onze reis terug voor de deur staat gaan we alvast terug van start met onze blog! We vliegen op 22 april naar Johannesburg, terugvlucht van Kaapstad op 16 mei. We hebben onze huurauto bij eautohuur gehuurd voor 24 dagen, geen “one way toeslag” en onbeperkt aantal km (dat zullen we zeker nodig hebben).
Onze eerste nachten (safari tent en basic rondaval) in NP Krüger zijn geboekt daar het paasweekend is en alles anders vol zit. Daar hadden we geen rekening mee gehouden als we onze vlucht in januari geboekt hebben… Gps kaarten van Zuid – Afrika, Lesotho en Swaziland op de Tomtom geladen 🙂 Tot later met meer nieuws