Hier houdt het op…, spijtig

De laatste dagen van onze reis hebben we uitbesteed aan een verblijf te Bangkok en er is genoeg te doen om zich gedurende een paar dagen niet te vervelen. Zo bezochten we ondermeer de “floating market” op anderhalf uur rijden van ons hotel. Gelukkig zijn alle (mini)bussen hier uitgerust met een ferme airco die meestal vollebak staat te draaien. De temperatuurshock is dan ook telkens enorm als men in- of uitstapt. Hetzelfde ervaart men in hotellobby’s, winkels, e.d. Gelukkig zijn wij gespaart gebleven van verkoudheden daaraan te wijten. Die drijvende markt is authentiek om 05u00 ‘smorgens dan wordt er onder de lokale bevolking handel gedreven. Later op de dag komen de toeristen eraan en stijgen de prijzen exuberant. Men moet er dan ook enorm afdingen op de prijs. Het enige die mij er boeit zijn de smalle kanaaltjes met de idem dito longtail boats, de diverse soorten groeten, fruit, vis, e.a. etenswaren die men over het water probeert aan de man te brengen. 40% van de bevolking is er chinees van de oude generatie. Zij hebben er destijds 20 jaar over gedaan om de kanalen en aldus de drijvende markt aan te leggen. “Been there, done that”.Gisteren bezochten we ook nog de weekendmarkt van Chatuchak met zijn 9000 kraampjes de grootste van Thaïland. Werkelijk alles is er te vinden en wij kochten er dan ook onze souveniertjes. Opnieuw hetzelfde scenario, snikheet en massa’s slenterende mensen die door veel te smalle steegjes lopen. De busrit terug naar het hotel was voor ons zenuwslopend gezien we vollop in één van de vele verkeersspitsen zaten. Wij waren dan ook de enigen op de bus die aan het zuchten waren. De andere passagiers zijn dergelijk voetstaps verkeer duidelijk meer gewoon. Temeer omdat we rond 13u00 een fietstocht hadden geboekt met vertrekt aan het Grand China Hotel en we nu al hopeloos te laat zouden komen. Vlug even Co Van Kessel bellen (niet Apeldoorn maar wel de organisator van de trekkings) om te melden dat wij een klein oponthoudje van een uur hadden. Die vondt het allemaal geen erg en we namen op zijn advies de busboot aan de pier van ons hotel. Nog een halfuurtje later waren we op de rendez-vous plaats en kon de fietstocht starten. Deze voer ons doorheen de chinese wijk, langs ontiegelijk smalle straatjes, naar de buitenwijken van Bangkok. Af en toe sprongen we met de fietsen op een longtail boat en vaarden we door de locale “klongs” (de “reitjes” of grachten van Bangkok). We aten warm & lekker onderweg en vervolgden onze route door verschillende wijken en stukjes groen. Al bij al een meevaller en een alternatieve manier van “sightseeing” Bangkok. Deze zondagmorgen vroeg opgestaan zoals gewoonlijk met Mathis als wekker van dienst, voor de laatste maal op Thaïse bodem een ontbijt genoten en onze backpacks volgestouwd. Nu gaan we nog wat rondkuieren en het vervoer naar de luchthaven regelen. Gelukkig vertrekt er een minibus aan het hotel en brengt ons voor 300 bath (7,8 €) naar de luchthaven. Wie biedt minder voor een ritje van driekwartier? Op naar Abbu Dhabi in de Verenigde Arabische Emiraten waar we onze connectie hebben met de vlucht naar Brussel. Hier eindigt mijn verslag op Thaïse bodem. Eens thuis schrijf ik nog een annex met nog wat “nice to know”. Hartelijk bedankt aan alle volgers en aan de mensen die ons een reactie stuurden. Toedels…

Bangkok again

Mathis lag al van 17:00 uur te knorren na een vermoeiende dag zon – zee – strand. Philip vertrok op “vaderdagcadeau”, meerbepaald een nachtduik naar de tree rocks. Met een klein hartje bleef ik achter want op het terras van ons hutje kon ik kijken naar de pikdonkere zee, grrr wat heb ik hem nu gegeven… Na een paar uur was ik blij dat ik hem levend en wel terug zag. “Een ongeloofelijke ervaring amai dit zal mijn ganse leven bij blijven”. Met een “longtail boat” en een instructeur is hij vertrokken naar duikstek “the tree rocks”. Philip vertelt verder…: Fantastisch, hoe mooi het ook al is overdag, s’snachts zie je andere kleuren, de roofvissen komen tevoorschijn en de koralen zijn des te mooier. Alleen was de stroming redelijk spelbreker. John, mijn “buddy” van het moment had in meer dan een jaar dit niet meegemaakt, wellicht door het extreme laag water gecombineerd met een hevige wind. Ik liet het niet aan mijn hart komen en genoot gedurende 52 minuten aan een stuk tot we weer in het pikdonker bovenkwamen en onze longtail konden zoeken. We gaven signalen met onze zaklampen en na een tiental minuten kwam “Beer” onze stuurman ons oppikken. Tijdens het aan boord klauteren moesten we eerst onze jacket uitdoen, daarbij ben ik mijn tuba (snorkel) kwijtgespeeld. Dit heb ik pas opgemerkt toen we weer aanmeerden, te laat dus. Als het maar dat is… Einde duikverhaal.Voor ons vertrek naar het vasteland hebben we zo lang mogelijk gezwommen in het schitterend zwembad van het resort. De boot richting Chumphon genomen of liever de busboot. Al vlug hadden we ons op dek geplasseerd en inderdaad, we waren nog niet buiten de “koppen” of Mathis lag al te slapen met zijn hoofd op mijn schoot. Zalig die wind en de zon in ons gezicht en even terug denken aan de tijd bij de marine(Oei, oei, Kelly, heimwee???). Na een drie uur durende boottocht veilig en wel aangekomen in Chumphon haven daarna kleine transfert van een half uur richting station. Backpacks afgegeven in het station ter bewaring. Vlug iets lekkers gaan eten bij Papa Seefood Grill. Daar zat ongeloofelijk veel volk, vooral locals dus dat kan niet slecht zijn hier. We hebben “big prawns” besteld. Wat we kregen voorgeschoteld was niet wat we in gedachten hadden maar wel superlekker. Na onze slechte 1e klasse nachttrein ervaring in Viëtnam hebben we dan maar terug voor “tweede klasse airco” gekozen. Het was met z’n 20 man in de wagon stiller dan in onze kabine van 4 in Viëtnam dus vlug onder de wol, Mathis slaapt intussen overal en kijkt niet meer op van waar lig ik nu. Deze keer koos hij om bij papa te liggen, mama stiekem blij. Zo had ik ook eens wat meer plaats. Maar het werd toch een korte nacht, veel stoppen en aanzetten en een trein die bijna uit elkaar viel, hahaha. Aangekomen in het Prince Palace Hotel, gerenomeerd & gekend in Bangkok wilden ze ons een simpele kamer aansmeren voor 2400 TBH terwijl via internet 1800 gevraagd werd. Heb die gozer er even op gewezen dat we net over de straat via Wifi zouden boeken via Booking.com en we dan een paar minuten later opnieuw voor zijn neus zouden staan met de verlaagde prijs. Die oen begreep er geen snars van. Uit puur principe en om het baliepersoneel aan te tonen dat ze commercieel nergens staan hebben we onze kar gekeerd en zijn we naar ons vertrouwde hotel van 2 jaar geleden gereden. In het Navalai River Resort konden we gelukkig onze kamer betreden en dit terwijl het nog niet eens 8 uur was. Een beetje uitgerust en dan een lekker ontbijt op straat genomen, pancake met banaan en een fruitshake, wat zal ik het missen binnen een paar dagen. Philip ging dan maar voor een lokale specialiteit iets met grilled chicken met een iced coffee want het beloofde een super hete dag te worden. We hebben nog wat rondgekuierd door de straatjes. Onze trip voor morgen naar de floating market is geboekt alsook een fietstrip doorheen Bangkok voor zaterdag en zo zitten de komende dagen ook zogoed als vol.

Hierboven nog een paar leuke impressies.

Laatste dagen op het eiland

Gisteren zijn we dus gaan duiken rondom de archipel naast Ko Tao. Ik deed de eerste duik, Kelly en Mathis bleven achter op de boot. We daalden af tot op 20 meter, daar lag een klein wrakje. Het zicht was beperkt tot een meter of twee en dus wat troebel. Dit kwam door de stroming tussen de eilanden en de aanlandige wind. Mijn buddy en ik waren al gauw de duikleider kwijt want we zagen aan het logo van de andere duikers dat we bij een andere groep terrecht kwamen. We cirkelden nog een paar keer rond het wrak en besloten om op te stijgen. Daar hing Paul, onze engelse teamleader al een eindje te wachten. Geen nood echter, we zwommen een vijtigtal meter richting kust om vervolgens opnieuw af te dalen naar klaardere oorden. Daar zagen we mooie japanse tuinen, gevormd door prachtige koralen van allerhande vormen. Vraag me niet de naam van de soort vissen die we allemaal hebben gespot maar voor mij waren ze allen even mooi en de naam onthouden lijkt mij onbegonnen werk. Kortom deze duik zal ik allicht niet vlug vergeten, net zoals in de documentaires van captain Clouseau destijds… Vervolgens ging Kelly te water voor de 2e duik van de dag. Mathis had zich wonderwel gedragen in de boot en er een niet onbelangrijke hoeveelheid fruit (bestemd voor de duikers) achter de kiezen gedrukt. Terwijl Kelly onder water zat hebben wij de vissen gevoederd met koekjes, stukjes ananas en watermeloen. Bij het aan boord komen had Kelly voor mij nog een nachtduik geregeld voor mijn vadertjesdag. Vanavond om 19u00 vertrekken we. Ben natuurlijk zeer tevreden met het presentje en uitermate benieuwd! Vandaag is het weer enigszins overtrokken, gelukkig maar voor één keer niet die immense hitte maar een verdraagzame gezellige warmte. We genieten nu van het zwembad (5 verschillende in het resort).Mathis vond het leuk om voor ons hutje op het strand te spelen en emmertjes met water te vullen. Hij is dan ook na zijn melk als een blok in slaap gevallen. We hebben boot en trein tickets geboekt via een plaatselijk reisburootje. Morgen vertrekken we omstreeks 14u30 voor een 3 uur duurende boottocht tot in Chumpton, waar we de nachttrein nemen naar Bangkok. We hebben het hier na 5 dagen gezien op het eiland, en zouden nog graag de floated market in Bangkok doen.

Voet aan wal te Ko Tao, duikeiland

Vandaag aangekomen te Ko Tao na een nachtje varen. Ook hier is het weer “te” lekker warm… We huurden direct een brommertje. Zo zijn we tenminste mobiel en voor 3 euro / dag kan je toch niet sukkelen. We logeren in Dussit Resort, een van de mooiste plekken op het eiland, een ware verademing ware het niet dat er enorm veel trappen en steile hellingen zijn af te leggen in het domein. Niet geklaagd echter want voor het hotel hebben ze als het ware een privé koraalrif die begint van zodra je in het water stapt. Niet normaal, je zwemt gewoon in een acquarium. Het zicht is meer dan twintig meter en de verscheidenheid aan prachtige vissen is enorm. Afwisselend hebben Kelly en ik de wacht gehouden bij Mathis aan het zwembad, zodat de ander grandioos kon gaan snorkelen. We namen een hutje, maar wel met een hele grote kamer, mega kingsize bed, een grote badkamer, terras met zeezicht en vooral veel tropisch hout. De rest van de accomodatie in het resort mag er ook wel wezen. Gelukkig zijn we nog in het laagseizoen en heerst er hier de rust zelve. Deze namiddag gingen we ook even rondtoeren met het brommertje en een ander resort gaan opzoeken waar we overmorgen eens zullen halt houden voor een paar dagen. Ziet er net zo fantatisch uit maar we namen alvast een optie op een huisje aan zee, zo vermijden we opnieuw de cols van 1e categorie. Op de terugweg boekten we ook al onze duiken bij wat voor ons toch een professionele organisatie blijkt te zijn. We kregen voldoende tekst en uitleg en Mathis mag mee op de boot. Er wordt 2 keer gedoken die middag, wij gaan weer afwisselend het water in zodat er steeds iemand oppas speelt. Mathis droomt nu al van boten en vissen en al wat met water te maken heeft, het wordt een echte waterrat. Dus hij zal het alvast leuk vinden. Morgen gaan we na het ontbijt naar de andere kant van het eiland een baai met een stuk strand gaan opzoeken waar je in het ondiepe water zo tussen de vissen kan gaan zitten. We kregen de tip van de duikmonitrice waar we waren langsgeweest. We hebben een leuke relaxte dag gehad en gaan wat slaap inhalen, met de airco en de windmolen aan want buiten is het dan wel flink afgekoeld maar nog steeds 33°C. Morgen is het vaderdag en verkiezingen in België, dat laatste is verwaarloosbaar.Voor onze pa’s, een fijne dag en santé.

Van Viëtnam naar Thaïland

Deze morgen was het om 05uOO redelijk vroeg opstaan. Toen we beneden kwamen stond de taxi, die we gisterenavond al hadden besteld reeds voor de deur. De rit naar de luchthaven verliep uitzonderlijk vlot door het doorgaans zeer drukke Hanoi, wellicht door het vroege uur. Ruim op tijd dus om in te checken aan de balie van een toch wel ouderwets ogende vertrekhal. We hebben er onze laatste “kromme” opgedaan. Voor onze nederlandse lezers en andere niet ingewijden, “kromme” = marine jargon voor vreemde munt. Voilà, we waren vertrokken voor een korte pijn, te weten 2 opeenvolgende vluchtjes en een “nightboat to Ko Tao”. Het vliegen verliep zoals steeds met Air Asia rimpelloos en perfect op tijd. Net zoals twee jaar terug hebben we nu ook niets anders dan lof voor de vluchten van en naar Bangkok, mens wat een luchthaven, clean, groot, supermodern en… goedkoop, voor ons. Terwijl ik dit artiekel schrijf zijn we bezig met een rustpauze te Surat Thani gezien onze boot pas om 23u00 vertrekt. Het is hier ondertussen beginnen donderen en bliksemen met een tropische stortvlaag erboven op. Ben eens benieuwd of de herinneringen van bij de marine terug zullen bovenkomen tijdens de overtocht. Heb het bootje eens van nabij bekeken en het ziet er een en al nostalgie uit. We slapen op de grond op matrasjes, iedereen netjes naast elkaar. Het betreft immers een vrachtschip die in feite niet is uitgerust voor passagiervervoer. Dit is dan weer ons kantje avontuur. We weten nog niet goed waar we morgen zullen logeren. Bij aankomst gaan we eerst een ontbijtje nemen, denk ik. Daarna zien we wel. Tot nu toe kwamen we altijd goed uit…Er reist ook nog een nederlands koppel met ons mee, die eveneens niets heeft vastgelegd. Mathis ligt alvast wat voorsprong te nemen in zijn tentje en knort alvast een uurtje of twee. We houden ons momenteel op in een Thaï hotel of wat er moet voor doorgaan. Dit wil een mens niet geweten hebben. Het heeft veel meer weg van een cel maar dit is voor ons goed genoeg om enkele uren niet te hoeven rondsleuren met onze bagage. Een bed, frans wc en that’s it… voor 4€. Het betreft ook maar een transitplaats voor enkele uren, vandaar. Inmiddels hebben we Viëtnam achter ons gelaten, met mooie herinneringen en een positieve verrassende indruk. Je bent er voor of vierkant tegen, tussenin bestaat niet denk ik. Wij zijn sowieso al een beetje vooringenomen Asië liefhebbers. Nu begint het tweede deel van onze reis en gaan we op zoek naar de onder- en oppervlakte fauna en flora van Ko Tao, toch een gerenomeerd duikparadijs. We gaan het in ieder geval rustig aan doen want voor Mathis is het hoogtijd om een paar dagen een vaste stek te hebben en wat aan het strand te kunnen spelen. Wij gaan hier onze batterijen opladen voor de toekomst in het stressvolle België. Morgen gezond weer op!

Terug van Halong Bay naar Hanoi

Vandaag opnieuw een hete dag. Na een copieus ontbijt met alles erop en eraan zijn we naar Cat Ba haven vertrokken. Daar scheepten we terug in op onze cruise jonker en zagen we de rest van onze groep terug. Verschillende koppels sliepen immers op verschillende locaties. Naar viëtnamese gewoonte werd her en der nog even halt gehouden. Zo stopten we ergens tussen de rotsformaties op nog even te zwemmen. Terwijl anderen dit deden gaven Kelly & myself een interview annex photoshoot voor ATP Travel, de organisatie van deze boottrip. Gedurende deze afgelopen drie dagen zijn we veelvuldig gefotografeerd en gefilmd geworden. Het stoorde ons niet echt maar we zijn wel benieuwd naar het resultaat vermits professioneel werk wellicht beter zal zijn dan wij met een pocket toestelletje. Een verslaggever en reisleider beloofden ons een CD of DVD, zoniet de link waar we via een server alles van ons kunnen downloaden. We zien wel.
De rit naar Hanoi was lastig vermits de snelweg in de verste verte niet kan vergeleken worden zoals bij ons in Europa het geval is. Hier rijdt iedereen op de autostrade, brommers, auto’s, kleine en grote vracht, aftandse en minibussen maar dan allemaal door elkaar, links en rechts inhalend. Ze parkeren zich ook waar ze het denken dit te moeten doen. No rules! In stad op de grote wegen komen daar nog eens fietsers en allerhande karretjes bij, pure chaos waarin blijkbaar alleen zij gaten in zien, wij alvast niet. Enfin, we werden kort bij de deur van ons vorig hotel afgezet en hadden dus op voorhand ons verblijf voor vanavond geboekt. Dit ontlastte ons van gesleur met backpacks in die hitte. Vlug een douche genomen, alhoewel eens terug buiten zweet een mens zich terug de pleures. Dan maar een supermarkt opgezocht om vooral wat melk te kopen voor Mathis want daar staat hij op. Nadien hebben we lekker gegeten in een tapa restaurant niet ver van de Sint-Jozef cathedraal. Een cuba libre voor Kelly en een pina colada voor mezelf gingen er vlotjes in. Daarna een tapa’tje of vier en een mens had weer gegeten. We hebben hier ook onze was teruggekregen die we een paar dagen terug hadden achtergelaten om te reinigen. Twee euro voor een sporttas vol is wellicht duur betaald naar viëtnamese maatstaf maar voor ons heel goedkoop gediend. Pech onder weg ook want mijn cardreader om foto’s op mijn laptop te zetten heeft het blijkbaar begeven. Krijg telkens de melding om deze te formatteren hoewel alles er nog netjes op staat. Zal morgen met een frisse kop wel eens kijken want ga nu wat slaap inhalen gezien we morgen al om vijf uur uit de veren moeten. Om zes uur vertrekken naar de luchthaven en een rit van een uur zijn nodig om tijdig ons vliegtuig naar Bangkok te halen. De verbinding aldaar met de tweede vlucht van de dag, naar Surat Thani zal ook een vluggertje moeten zijn want we hebben slechts twee uren om de connectie te maken…
Daarna volgt nog een oversteek naar Ko Tao met de nachtboot die pas om 23.00 uur vertrekt. Wordt Mathis te moe dan kan hij nog altijd een uiltje knappen in zijn tent. Misschien nemen we ook wel een kamertje voor een paar uur om even te douchen en wat te relaxen. Voor de prijs moet je het niet laten… Op naar een week duiken, snorkelen, quadrijden en ander plezier…
En zeggen dat het allemaal weer vlug voorbij zal zijn…
Kijken jullie alvast maar naar het WK voetbal.
Greetz,
Philip, Kelly en Mathis.

Halong Bay & Cat Ba

Wat moet ik hier van zeggen? Terecht is dit stuk natuur Unesco werelderfgoed. Onze boottrip is echt meegevallen. We hadden nog meer geluk want er was een filmploeg mee van de reisorganisatie zelf dus werd alles extra verzorgd. We kregen lekker eten, een grote kamer vooraan in de boeg, links en rechts een venster, airco een dubbel en enkel bed, douche en airco, luxury… Onderweg hebben we ook nog gekajakt tussen de karstrotsen, grotten bezocht, gezwommen op het enige stukje strand van de 1969 eilanden, enz. We kregen in feite de upgrade van het normale programma maar dat kon ons echt niet maken. s’Avonds was er ook nog animatie door een typisch viëtnamees folkorkest maar dat kunnen wij best pruimen voor een nummertje of twee maar niet voor anderhalf uur zoals de bedoeling was. Mathis lag al in bed te knorren, wij hebben zijn idee gevolgd nadat we uit beleefdheid toch de eerste act hebben bijgewoond. Verder hadden we ook een toffe groep mensen uit alle delen van de wereld. Het “socialising” staat weer op peil. Nu kunnen we heerlijk genieten van een prachtig hotel (resort) met alles erop en eraan. Het zwembad heeft nog nooit zo’n deugd gedaan. Het avondeten was kortweg subliem, de klimaatregeling doet het prima en een kingsize is prachtig als ik straks met mijn verbrand velletje ga liggen rollen. De afgelopen dagen zijn echt meegevallen, qua natuur de top en een aanrader voor toekomstige Viëtnam bezoekers. Echter kijk uit wanneer je gaat want zelfs nu is het schroeiend heet. Tussen 35 en over de 40°C zijn eerder regel maar dan wel met een enorme vochtigheidsgraad. Het is toch telkens weer even wennen als men buitenkomt.

Ik zal maar niet klagen gezien het leuke wintertje die we in België achter de rug hebben.

Morgen gaan we terug naar Hanoi om er te overnachten vooraleer we opnieuw naar Thaïland vliegen.
P.S: Bij deze een dikke duim voor Rene uit Hanoi, die dit voor ons geregeld heeft.

Morgen is opnieuw een reisdag (Cat Ba – Hanoi) alsook de dag nadien (Hanoi -Bangkok; BKK – Surat Thani en vervolgens de nightboat to Ko Tao) op naar een week duiken, snorkelen en strandhoppen.

Voor hen die moeten werken, veel sterkte…

De eeuwige rijstvelden

Een pientere jonge gast van het hotel gaf ons dus de tip om een brommertje te huren. Hij gaf ons een summier kaartje en de foto’s hierbij geven een “artist impression”.

Sorry voor dit korte commentaar maar sta een dagje of twee achter op blogschema, Kelly ligt al in dromenland en Mathis nog veeeeeeeeeel langer, vandaar dit kattebelletje.

Sapa

Vroeg deze morgen hebben we een lekker ontbijt genomen in ons hotel. Voor Mathis was dat een pancake met banaan en een smoothie. Daarna begon de excursie. Na een rit van drie uur kwamen we aan te Bac Ha waar er elke zondag markt is en tevens de verzamelplaats voor verschillende etnische minderheden. Alles is er te koop en de traditionele kledij van de verschillende stammen maken alles tot een waar spektakel. Je vindt er van alles, soeveniers tot waterbuffels toe. Mathis kan het Vietnamese eten wel pruimen want was dan ook super fier als hij met zijn stokjes een “nem” kom opnemen. Terug in de bus leerde Mathis enkele engelse woorden zoals “my name is…”. Verderop bezochten we nog een lokaal bergvolk waar ze maiswijn stookten. Op de terugweg richting Sapa hebben we een stop gemaakt aan de Vietnamees – Chinese grens. De Red River vormt de scheiding met China. Het was een vermoeiende trip die we waarschijnlijk niet opnieuw zouden maken. s’Nachts lekker geslapen want het was nodig. We hebben onze backpacks gevuld en uitgecheked want vanavond nemen we de nachttrein naar Hanoi. We hadden niet echt plannen en laten ons overhalen door iemand van het hotel om een brommertje te huren. Met z’n drietjes op de brommer, fantastisch. Wat een vrijheid… We reden langs bergwegen met prachtig uitzicht over rijstvelden, bergen en watervallen. “Wauw”, dat was het enige woord die er toen uitkwam. Helemaal tot boven geklommen waar we de Silver Waterfall bezochten. Nadien hebben we in Ta Phin, een bergdorpje, balpennen, stiften en kleurtjes overhandigd aan de inwoners, de H’mong people. Eigenlijk wilden we dat in een school doen maar omdat het in Vietnam reeds zomer vakantie is zochten we naar een meer directe oplossing.Terug de nachttrein op en duimen dat het gezelschap even goed meevalt als in de heenreis. We slapen in 1e klasse met 4 in een couchette. Jammer maar helaas deelden we met een egoïstisch Viet die er niet beter op vond om gans de nacht te bellen, deur open, deur dicht, grrrr….. Eens goed uitgevlogen of liever van repliek gediend, zodoende hebben we toch nog 5 uur kunnen slapen. Dus 1e klasse biedt geen zekerheid op een prima nacht. Om 05u30 “Hanoi Hanoi” werd er geroepen, vlug uit bed, backpacks op de rug en richting het buro Golden Tortoise waar we een driedaagse boottrip naar Halong Bay en Cat Ba geboekt hebben.

SaPa

Deze ochtend met een half uurtje vertraging aangekomen in het station van Lao Cai zo rond 6 uur. Ja zo heeft een mens nog iets aan zijn dag… We werden aangeklamd door minibus bestuurders die ons allemaal wel naar Sapa wilden brengen. Hebben we er dan toch wel eentje moeten uitkiezen. Na een tocht die ons naar zo’n 1800 m zal brengen met haarspeldbochten, kapotte wegen, nog te bouwen bruggen, waterbuffels die over de weg lopen enz zijn we veilig aangekomen in Sapa. Ik had een hotelletje op het oog, Cat Cat View hotel. We vragen om de kamer te zien. Hoera, een dubbel bed en nog een bed voor Mathis, een fantastisch terras met normaal gezien een adembenemend uitzicht. Helaas pindakaas maar vandaag was het mistig en ook nog aan het regenen. We hopen dat we morgen kunnen genieten van het uitzicht.
We hebben wat rondgekuierd door de straten en marktjes van Sapa waar we door de vele H’mong vrouwen hun uiterste best deden hun waar aan te prijzen. No thank you. Eentje was slimmer en begon gewoon een praatje met ons te maken, dan kun je toch niet anders dan toch een souveniertje te kopen. Ook Mathis heeft al inkopen gedaan voor zijn vriendinnetjes uit de 1e kleuterklas van juf Inge. Na een tip van Rene hebben we fantastisch lekker gegeten en voor “ik” dat zeg moet het wel goed zijn. Het kon niet op na de gamba’s met citroengras en chili. Samen met Mathis heb ik nog een pancake met banaan en chocolade besteld. Hahaha wat is vakantie toch leuk. Niet te vergeten, hij heeft daar uit volle borst ” Lang zal je leven” gezongen voor zijn jarige Oma Zee! We hebben het tot nu toe fantastisch naar onze zin. Viëtnam valt ongeloofelijk mee. Nog even langs de apotheek geweest voor Mathis want die blijft toch nog af en toe koorts maken, al zou je het aan hem niet zeggen. Kies maar wat je wil… geen voorschriften nodig hier 🙂 Mathis heeft nog met ballonnen gespeeld in het hotel samen met Vietnamese kindjes. Al kunnen ze elkaars taal niet, het lukt aardig om te communiceren.We hebben ook een trip geboekt naar de zondagmarkt van Bac Ha en een bezoek aan een dorp van een etnische minderheid. Mathis heeft nog gezwommen als een dolfijn, welliswaar hier in ons bad want die hebben we thuis niet. Tot morgen voor meer nieuws…