Mexico stad

Gisteren kwamen we vanuit Cancun, na een vlucht van een uurtje of 2 aan in Mexico Ciudad. We hadden gelukkig geen file van de luchthaven naar ons hotel Casa Jacinta. s’Namiddags deden we nog een toertje in het oude centrum en pizza met zeevruchten eten.  We lagen redelijk vroeg in bed want het laatste van de reis begint door te wegen. Als we thuis komen zullen we wellicht nog een weekje of 2 recuperatie nodig hebben vooraleer we terug gaan werken… Grapje Pol!! Vandaag is het ondertussen onze laatste dag in Mexico(land & stad) en gaan we nog maar eens vliegen. We gingen ook nog eens wat buitenlucht happen, een praatje maken met de ‘tourist police’ en eens langs bij de ‘Burger King'(1x per reis kan dit wel). We zijn inmiddels uitgechecked uit onze kamer en kunnen nog wat in de lobby zitten, een laatste artikeltje schrijven. We hebben nog tijd zat om op de airport te geraken. Met nog wat peso’s op overschot kunnen we straks nog wat nuttigen. De bedoeling is om tijdens de lange vlucht een fotomontage te maken over deze reis. Met 2 SD-kaartjes bijna vol zal het aan materiaal niet ontbreken. Echter is mijn iPad door de jaren heen toe aan vervanging. Het was gans de reis een ‘struggle’ om de wifi binnen te halen, terwijl Kelly & Mathis nooit problemen hadden. Mijn draagbaar klavier kan nog wel even. 

Bedankt aan ons trouw publiek, sporadische volgers en andere ‘sociale correspondenten’ om ook deze keer weer de statistieken van de blog te vullen. We zien U graag bij een volgende terug. 

Adios amigos!

Tulum, snorkelen in the Grand Cenote

Vandaag onze laatste dag in Tulum en we wilden deze morgen de grote vloot toeristen vóór zijn bij het snorkelen in de Grand Cenote. We vertrokken per fiets en onderweg hielden we even halt om iets te drinken. Terwijl controleerden we even of we al konden inchecken voor onze vlucht van Cancun naar Mexico City. Het was wederom snikheet. We lieten de fietsen staan en deden de rest met de taxi. In de cenote(ondergelopen grottenstelsel) namen we een frisse duik want dat was het wel. Mathis had het zelfs koud in het water maar heeft het geheel toch mooi rondgezwommen. Onder water zagen we veel kleine visjes  waaronder catfish van een centimeter of tien. Hier en daar waren er donkere gaten naar beneden, beetje akelig zonder extra licht. In de ondiepe stukken zwommen de schildpadden al dan niet vrolijk in het rond(wanneer ziet een ‘turtle’ er vrolijk uit?). Achfijn, we vonden het een leuke attractie, verfrissend en de moeite waard. Deze cenote ligt op een kilometer of 4 -5 buiten het centrum. Je hebt er nog een op 3 km maar die is eerder geschikt voor duikers dan voor snorkelaars. Ingang voor de Grand Cenote kost 190 peso’s en de helft voor kinderen. De rest van de dag was voorbestemd als ‘lazing on a sunday afternoon'(voor de ingewijden…nummer van Queen). Morgen vliegen we terug naar Mexico City. We breien stilaan een eind aan deze vakantie, jammer. 

Tulum, dagje relax

Vandaag weerom superheet maar toch fietsen gehuurd om naar het strand te rijden. De stranden behoren blijkbaar bij de mooiste ter wereld, zonder de massa’s aangespoeld zeewier dan.. In een kleine baai spotten wij ook nog een paar pelikaanvogels. Heb ze zo dicht mogelijk proberen te benaderen zonder ze te laten schrikken. Ofwel zat ik nog net niet in de gevaarperimeter ofwel weten deze gasten dat ik toch houder ben van een ‘vogelfobiebrevet’. Straks gaan we ook nog eens de busverbinding checken naar de luchthaven in Cancun. Het ADO-busstation is hier op 1km vandaan. We besloten ook om nog 2 dagen extra in Tulum te blijven. Morgen gaan we naar een appartementhotel uitgebaat door een Belgische. Benieuwd wat dat wordt. We plannen ook nog een snorkeltrip in een ‘cenote’ op een kilometer of 4 hiervan. We hebben onze fietsen nog tot morgen 10:30u dus perfect om onze backpacks even over te brengen. Nu aperotijd. 

Tulum, Mexico

Vandaag stonden we vroeg op om 05:30u. Om 07:00u was immers de boot naar Chemutal(Mexico). Je moet je er een halfuur op voorhand aanmelden. De tickets hadden we daags voordien al gekocht. De kleine ferry heeft 4 zware buitenboordmotoren en klieft met hoge snelheid door het water. Van Caye Caulker naar Chemutal gaat niet rechtstreeks want je maakt eerst halt in San Pedro. Daar betaal je de exitfee van 20US$ /pers. Kinderen onder de 12j mogen gratis. Daarna wordt je reispas nog eens afgestempeld. Maar het duurt wel zeker een uur tegen dat iedereen de formaliteiten heeft afgehandeld. Onder een loodzware zon zijn er wellicht leukere plekken om in de wachtrij te staan… Eindelijk vertrokken we opnieuw het zeegat in, nu voor een tweetal uren speedboot varen. In Chetumal aangekomen mochten we onze handbagage netjes op een rijtje deponeren. De drughond van de lokale Marine deed zijn werk. Vervolgens mochten we nog eens aanschuiven om Mexico binnen te treden en wat papiertjes in te vullen. Het kostte ons nog eens 500 Peso’s /pers. Terwijl werden van iedereen de backpacks en valiezen nog eens gecontroleerd op drugs en explosieven. Twee hondjes deden nu hun werk. De boot waarmee we vaarden & die ze overbelastten met teveel passagiers was van Belize Water Taxi. Wissel ook geen geld aan boord maar zorg dat je nog wat Mexicaanse Peso’s en US $ overhoudt om voor geen verrassingen te staan aan de grensovergangen. Terplaatse pinnen was niet mogelijk. De wisselkoersen aan boord zijn alleen maar in het voordeel van de boatcompany… Voor de mensen die vanuit Chetumal naar Tulum willen reizen raden wij de ADO-bus aan à 190 peso’s/ pers. De boatcompany vroeg maar eventjes 25US$, rippoff eerste klas! En toch zijn er mensen die heel gedwee hun dollars kwistig in het rond strooien want de bustickets van de boatcompany gingen vlot van de hand. Wij zijn wereldwijd gerenommeerde busreizigers, dus aan ons hadden ze geen boodschap. We boden eerst nog wat af op de taxi die ons van de haven naar de busterminal bracht in Chemutal. Daar lekker in de aircohal tickets en een broodje gekocht en 10′ later waren we alweer de hort op. Klaar. 

En een kreeftje eten natuurlijk…

Hier in Caye Caulker kan je er zeker niet naast kijken. Overal staan er bbq’s met ribs, vis en kreeft. Het ruikt wel lekker maar hoelang ligt een en ander al te schroeien, dat is maar de vraag. Wij zagen ze gisteren vangen met kleine harpoentjes, de kreeften. We vonden hier ook een zeer lekker restaurantje nl. ‘Chef Juan’s Kitchen & Pastries’, wellicht het beste op het eiland. Het kreeg een award van Tripadvisor maar aan de bezetting te zien helemaal terecht. Er zijn buiten slechts een viertal tafels beschikbaar en boven naast de keuken kan je ook nog zitten maar dan minder comfortabel, denk ik dan. Gisteren waren we er al en vanavond kwamen we zonder dralen terug. Kelly & Mathis namen de gegrilde kreeft, ik ging voor de pulled pork. ‘Less is more’ en alles was weer superlekker, een aanrader. De kreeft heb je hier voor 9€ inclusief koolslaatje, frietjes en de ‘secret sauce’ van de chef. Het vermelden waard in onze blog dus en om even te watertanden een fotootje erbovenop. Smakelijk, bon apétit!

Zon, zee, strand.

Vanwege veel te warm voor veel redactionele poespas, hierbij een paar sfeerbeelden. Overdag >40°C in de zon, dan kan men enkel zwemmen en veel drinken. Dat doen de vissen ook… 

Vliegen van Placencia naar Caye Caulker

Vandaag vlogen we dus voor de 2e maal tijdens onze reis met een klein vliegtuigje. Met Maya Island Air deden we maar liefst 7 lokale ‘airstrips’ of kleine airports om tot hier in Caye Caulker te geraken. Dus we hebben heel veel waar gehad voor onze prijs. Het landen en opstijgen ging als vanzelf. Luchthavenprotocol zoals wij in onze contreien gewoon zijn is hier van geen tel. Ons eventjes aanmelden aan de balie was het meest officiële gedeelte. Voor de rest heb ik een paar keer binnen en buiten de gebouwtjes gelopen tot op de tarmac en geen ziel die zich daar aan stoort. Van controle enigerlei was nergens sprake. Hier op het eiland heerst een relaxte sfeer. Er leven zo’n 1600 mensen die het hoofdzakelijk van de toeristen moeten hebben. Er zijn dan ook veel restaurantjes, bars en aanverwanten. Ook voor duiken en snorkelen is this the place to be. We hebben net lekkere verse gegrilde kreeft gegeten. De jonge gasten waren ze deze middag voor onze neus aan het opduiken. Hier blijven we 3 overnachtingen. Morgen gaan we zeekajakken en snorkelen. Verder laten we ons meevoeren met de flow van de Garifuna(locals).

Placencia, Bélize

Verdorie, mijn post die ik klaar had om te publiceren ben ik kwijtgeraakt. Opnieuw beginnen dus. Gisteren verlieten we Livingston(Guatemala) en kwamen we via Punta Gorda, Bélize binnen. We namen er de Jamesbus naar Mango Creek, een ritje van een tweetal uren. Vervolgens deden we nog een uiterst snel maar mooi boottochtje naar Placencia. Hier zijn we dan in ons derde land gedurende deze reis. We bevinden ons onder de zwarte bevolking, echte Bob Marleys allemaal. Er is ook maar één hoofdstraat met een paar zijstraten parallel met de kust. We vonden op goed geluk een huisje op een 15-tal meter van de zee, ideaal. Hier tref je ook nog een paar andere toeristen aan, vooral Amerikanen. Op een viertal uren vliegen is dit voor hen slechts een kleine trip. Op het strand hebben wij de Barefoot Bar als buren. Je kunt er ongelooflijke cocktails nuttigen en lekker eten. De prijzen zijn hier merkelijk duurder dan in Guatemala maar nog steeds goedkoper dan in België. Dit is dan ook de Caraïben. We plannen om morgen opnieuw een klein vliegtuigje te nemen naar Caye Caulker, een paradijselijk onoogelijk klein eilandje, de Maladieven van Bélize zeg maar. We zijn hier nu en moeten dit gewoon meenemen ongeacht de meerprijs gezien ons budget. Gelukkig hebben we nog een paar ‘sparedagen’ zodat we de laatste 10 dagen heel relax kunnen indelen. Hier is het ook weer puffen geblazen, lekker warm. Soms zijn we blij dat we wat bewolking hebben, zoniet zou het wat teveel worden voor Corneel. Deze morgen hebben we aan het strand doorgebracht, Mathis in het water, wij aan de bar genietend van wat cocktails en lokaal bier. De vraag is hoelang houden wij dit vol want dit is normaal niet ons ding(voor de mensen die ons reisgedrag een beetje kennen). Achfijn, de ettelijke bustrips van Guatemala hebben we gehad, nu hebben we toch nood aan wat rust in de meest ruime betekenis van het woord. We zitten hier goed in ons huisje annex balkon. Deze avond staat er kreeft op het menu van de Barefoot Bar & spare ribs. Hier hebben we ook een koelkast in onze lodge en er staat al een gin’tje koud met een paar blikjes Tonic… Meer moet dat niet zijn. Ja beste mensen, ook dat is wennen aan pensioen. Gegroet, uw correspondent.

Livingston

Deze morgen van Rio Dulce gevaren naar Livingston waar de Garifuna de bevolking uitmaakt. Zij zijn de rechtstreekse afstammelingen van de vroegere Afrikaanse slaven. Dat zie je ook in het straatbeeld want de meerderheid is hier zwart. Je voelt het dat we dichter bij de Caraïben komen. We namen onze intrek in een proper hotel of althans het meest moderne van het stadje met name Hotel Villa Caribe. Het heeft een groot zwembad waar we een ‘warme’ duik in namen. Het water had naar onze mening veel te warm. Buiten is het hier opnieuw zwoel met temperaturen van boven de 35°C. Gelukkig hebben we binnen airco maar deze stek heeft iets van vergane glorie. Toch zijn we tevreden over onze kamer. Deze middag maakten we een wandeling in de paar straatjes rond de aanlegsteigers. Meer is er hier niet te zien. We komen wel nog een paar Westerlingen tegen die in de ene of andere richting Livingston gebruiken als stopover. Wij gingen eten in Casa Nostra, een hostel die goede aanbeveling krijgt in Tripadvisor. We stoelden ons in de tuin met zicht op de rivierinham. Ook hier zien we opnieuw grote aalscholvers en andere tropische zeevogels opduiken. Vraag mij geen namen want ik en vogels… dat komt nooit meer goed. We lieten onze internationale reispas afstempelen voor de trip naar Belize morgen. We informeerden ook voor het bootje die ons naar Punta Gorda zal brengen. De laatste quetzales zullen we gebruiken om nog wat water en snoepjes te kopen. Gelukkig hebben we dollars mee om bij te passen in onze bootrekening. Het zou stom zijn om hier nu nog geld af te halen gezien de taks die je er op betaald. Vanaf morgen zitten we immers te praten over Belize dollars. We kijken rijkhalzend uit naar een leuke plek aan de zee vanwaar we direct of op loopafstand kunnen zwemmen en snorkelen. We hebben ook nog wat dagen op overschot gezien onze reisplanning. Daarmee willen we toch een dag of vier op locatie spenderen. Hier laten we Guatemala achter zoals wij het beleefd hebben met een doorgaans vriendelijke bevolking, leuke plekken, veel bergen met vulkanen, toffe panorama’s, een eigen specifieke keuken die je algauw beu bent en een wegennet gebaseerd op bussen, vooral veel bussen en grote trucks. Guatemala City gaf mij een grauwe, vuile indruk maar daar komt meestal iedereen vlug weg. Kortom dit land is er één van de vele Centraal-Amerikaanse die ons wel bekoren. In Azië heb je veel meer waar voor je geld zeker voor wat hotels betreft maar hier leef je mee met de Maya’s en hun cultuur. Je wordt er ook niet constant aangeklampt omdat ze op je geld uit zijn. En in tegenstelling tot het reisadvies van de ‘gevestigde waarden zoals Trotter & Lonely Planet kan je hier wél overal met het openbaar vervoer(chickenbussen) gans het land doorkruisen. We hebben heel wat bussen genomen en nergens problemen ondervonden, integendeel. De transfers gingen supervlot en de medereizigers waren heel hulpvaardig. Peru en Bolivië waren ook heel mooi. Dit is van de zelfde grootorde maar weer helemaal anders. Het nodigt uit om later nog eens terug te komen op andere plekken zoals Nicaragua, Costa Rica, Panama, Chile, Argentinië… Doen we. 

Dodelijke rit naar Rio Dulce

Vandaag uitgeslapen tot 06:30u, alhoewel zowel Kelly als mezelf al vroeger wakker lagen. Mathis liet het niet aan zijn hart komen en bleef nog een halfuurtje langer pitten. Reisdag dus naar Rio Dulce. Van aan de hostel hadden we een lift tot aan het busstation in Guatemala City. Bleek die kerel naar eigen zeggen een Uber chauffeur te zijn. Aangekomen vroeg hij 150 quetzales. Met de housedriver van Earth Lodge en een chickenbus ging het misschien iets goedkoper zijn maar nu hadden we de luxe van een gewone wagen, alhoewel hij uitermate traag reed vanwege het internetten tijdens de rit. Met de bus van Litegua betaalden we 80q/pers voor een rit van 5 uren. Na een kwartiertje dienden we over te stappen op een andere bus. De twee bussen stonden deur aan deur zodat er om veiligheidsredenen geen andere (niet gewenste) passagiers konden binnenglippen. Zit dit artikel nu onderweg te schrijven, met weinig beenruimte, naast een oude corpulente dame die er wat kleur betreft eigenlijk al moest begraven zijn. Nu ik erop let, we staan al een hele tijd in de file, ook dat nog… Maar met mijn oortjes in en wat Julian Bream kunnen we nog wel even…

We stopten op een tweetal uren voor Rio Dulce om even de benen te strekken, iets te eten of te drinken. We waren nog maat een tiental minuten weer onderweg toen we opgeschrikt werden door een doffe klap vooraan. De chauffeur kreeg de bus gelukkig nog goed onder controle en kon zich aan de kant van de weg posteren. Snel werd duidelijk dat we iets of iemand hadden geraakt. De voorruit lag voor de helft aan diggelen. Mensen stapten uit om zich van de situatie te vergewissen. We hadden een fietser dodelijk geraakt. Ik ging achteraan even kijken en zag het levenloze lichaam liggen van een man. Hij zag er niet meer uit, de details wil ik hier besparen. Dat hadden we ook nog tekort. Ondertussen is het nu bijna 22:00u en zijn we van 09:00u onderweg voor wat een rit van 5 à 6 uren zou worden. Ondertussen zijn we overgestapt op een vervangbus en rijden we verder richting Morales & Rio Dulce. Het hotel waar we geboekt hebben mochten we intussen al tot 2x toe verwittigen van een verlate aankomst. Voor het ongeval werden we ook nog opgehouden door wegenwerken over tientallen kilometers. Guatemala, hoort dit er allemaal bij? 

Vandaag vrijdag en al vroeg op door het lawaai van voorbijrijdende trucks. Iets voor middernacht zijn we uiteindelijk in ons hotel aangekomen. Hier is er maar 1 smerige lawaaierige straat. We nemen dan ook de ‘lancha’ naar Livingston.